เวลามาถึงแบบสุ่มของมิวออนรังสีคอสมิกที่พื้นผิวโลกสามารถใช้ในการเข้ารหัสและถอดรหัสข้อความลับได้ ตามรายงานของฮิโรยูกิ ทานากะจากมหาวิทยาลัยโตเกียว เขาอ้างว่าโครงร่างใหม่มีความปลอดภัยมากกว่าระบบเข้ารหัสอื่น ๆ เนื่องจากไม่ต้องการให้ผู้ส่งและผู้รับข้อความแลกเปลี่ยนรหัสลับ หลังจากยืนยันแง่มุมที่สำคัญของเทคโนโลยีในห้องปฏิบัติการแล้ว เขาคิดว่าเทคโนโลยีนี้จะสามารถแข่งขัน
ในเชิงพาณิชย์
ได้สำหรับการใช้งานในระยะทางสั้นๆ ในสำนักงาน ศูนย์ข้อมูล และบ้านส่วนตัวโปรโตคอลการเข้ารหัสเกี่ยวข้องกับการสร้างและแจกจ่ายรหัสลับที่ใช้ในการเข้ารหัสและถอดรหัสข้อความ ทุกวันนี้ ระบบการเข้ารหัสที่ใช้กันทั่วไปสามารถถอดรหัสได้โดยผู้ที่มีความสามารถในการค้นหาปัจจัยสำคัญของ
จำนวนมาก นี่เป็นเรื่องยากอย่างยิ่งที่จะทำโดยใช้คอมพิวเตอร์ทั่วไป แต่ควรเป็นงานที่ง่ายกว่ามากโดยใช้คอมพิวเตอร์ควอนตัมแห่งอนาคตหนึ่งในตัวเลือกในการจัดการกับภัยคุกคามนี้คือควอนตัมเอง การใช้หลักการความไม่แน่นอนของไฮเซนเบิร์กเพื่อให้แน่ใจว่าผู้ดักฟังจะไม่สามารถขโมยกุญแจ
โดยไม่เปิดเผยตัวตนในกระบวนการข้อบกพร่องของควอนตัมอย่างไรก็ตาม แม้แต่ “การกระจายคีย์ควอนตัม” นี้ก็มีข้อบกพร่อง นักวิทยาศาสตร์ได้แสดงให้เห็นว่ามีความเป็นไปได้ที่จะใช้ประโยชน์จากจุดอ่อนในฮาร์ดแวร์การเข้ารหัส เช่น การฉายแสงจ้าบนเครื่องตรวจจับโฟตอนเดี่ยวเพื่อเปลี่ยนให้เป็นอุปกรณ์
แบบดั้งเดิม ปัญหาเฉพาะนี้สามารถหลีกเลี่ยงได้โดยใช้บุคคลที่สาม (ซึ่งไม่จำเป็นต้องน่าเชื่อถือ) เพื่อดำเนินการตรวจหาคีย์บิต แต่การจัดเรียงนี้มีราคาแพงกว่าการเข้ารหัสแบบสองฝ่ายที่ตรงไปตรงมาข้อเสนอใหม่ของทานากะออกแบบมาเพื่อเอาชนะผู้แอบฟังโดยหันไปหาทรัพยากรแบบสุ่มตามธรรมชาติ
และมีอยู่จริงซึ่งก็คือมิวออนรังสีคอสมิก รังสีคอสมิก ซึ่งส่วนใหญ่เป็นโปรตอน โปรตอนลงมายังโลกจากห้วงอวกาศ และสร้างละอองฝนและอนุภาคอื่นๆ เมื่อชนกับนิวเคลียสในชั้นบรรยากาศ จากนั้นไพออนเหล่านั้นจะสลายตัวเป็นมิวออนซึ่งเป็นอิเล็กตรอนรุ่นหนัก มิวออนเหล่านี้ชนกับพื้นผิวโลกโดยอิสระ
จากกันโดยสิ้นเชิง
และสามารถผ่านวัสดุของแข็งจำนวนมากได้ในขณะที่สูญเสียพลังงานเพียงเล็กน้อยจากการทำให้วัสดุแตกตัวเป็นไอออน แนวคิดคือการวางตำแหน่งผู้ส่งและผู้รับข้อความให้อยู่ใกล้กันมากพอที่ทั้งคู่จะได้รับรังสีคอสมิกแบบเดียวกันและสามารถตรวจจับมิวออนเฉพาะภายในฝักบัวแยกกันได้
กล่าวคือ อนุภาคเหล่านั้นมีวิถีโคจรข้ามเครื่องตรวจจับ ของบุคคลทั้งสอง. โดยแต่ละรายการจะบันทึกเวลามาถึงของมิวออนเหล่านั้น และใช้การประทับเวลาเป็นข้อมูลสุ่มสำหรับคีย์เข้ารหัส ผู้ส่งและผู้รับสามารถสร้างคีย์ลับเดียวกันโดยอิสระ โดยไม่ต้องส่งคีย์ให้กัน
นาฬิกาซิงโครไนซ์การตรวจสอบให้แน่ใจว่าผู้ส่งและผู้รับใช้มิวออนตัวเดียวกันในการสร้างคีย์นั้นขึ้นอยู่กับการหน่วงเวลาที่แม่นยำระหว่างการตรวจจับทั้งสอง ซึ่งทำได้โดยการรู้ระยะห่างระหว่างเครื่องตรวจจับ (โดยทั่วไป มิวออนจะเดินทางที่ 99.95% ของความเร็วแสง) ในขณะที่ทำการซิงโครไนซ์อย่างระมัดระวัง
นาฬิกาที่ปลายแต่ละด้าน การซิงโครไนซ์ทำได้โดยใช้ระบบกำหนดตำแหน่งบนพื้นโลกเพื่อประสานการเดินของนาฬิกาในเครื่อง เช่น คริสตัลออสซิลเลเตอร์ทานากะเรียกเทคนิคของเขาว่า และใช้เครื่องตรวจจับสองตัวที่วัดการมาถึงของมิวออนด้วยเครื่องเผาพลาญพลาสติกและหลอดโฟโตมัลติพลายเออร์
จากการทดสอบในสี่วันที่แตกต่างกันในเดือนมิถุนายนปีที่แล้ว เขาแสดงให้เห็นว่ามิวออนมาถึงตามเวลาสุ่มจริง ๆ ซึ่งเป็นความน่าจะเป็นที่จะสังเกตเหตุการณ์จำนวนหนึ่งในช่วงเวลาหนึ่งหลังจากการกระจายแบบปัวส์โซเนียน นอกจากนี้เขายังแสดงให้เห็นว่าเครื่องตรวจจับทั้งสองสร้างการประทับเวลาแบบ
สุ่มที่เหมือนกัน
อย่างสม่ำเสมออย่างไรก็ตาม เนื่องจากข้อจำกัดของสัญญาณ GPS และอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่ใช้ในการทดลอง เขาจึงสามารถสร้างการตรวจจับมิวออนทั่วไป (ซึ่งตรงข้ามกับการสกัดกั้นอนุภาคสุ่มอื่นๆ) ในประมาณ 20% ของกรณีเท่านั้น การเอาชนะปัญหานี้เกี่ยวข้องกับผู้รับ
โดยใช้คีย์หลายตัวเพื่อลองและถอดรหัสข้อความที่กำหนด จากนั้นจึงย้ายไปยังข้อความถัดไปเมื่อผู้รับส่งสัญญาณสำเร็จเท่านั้น อาคารอัจฉริยะขั้นตอนเพิ่มเติมเหล่านี้เพิ่มเวลาให้กับกระบวนการถอดรหัส และทำให้อัตราการส่งข้อมูลช้าลง อย่างไรก็ตาม Tanaka กล่าวว่าระบบจะยังคงเร็วกว่าเทคโนโลยีที่มีอยู่มาก
แท้จริงแล้ว การตรวจจับที่ตกลงกันเกิดขึ้นที่ความถี่เฉลี่ยประมาณ 20 Hz ซึ่งหมายถึงอัตราการรับส่งข้อมูลอย่างน้อย 10 Mbps ซึ่งเร็วกว่า 10 kbps ของระบบเครือข่ายท้องถิ่นทั่วไป เขาคิดว่าแบนด์วิธที่มากขึ้นนี้น่าจะทำให้โครงร่างใหม่นี้น่าสนใจสำหรับการสื่อสารไร้สายระยะสั้น
สำหรับการเข้ารหัส แต่เขาและเพื่อนร่วมงานพบว่ามิวออนไม่ได้มาถึงพื้นผิวโลกในจำนวนที่เพียงพอที่จะสร้าง “เอนโทรปี” ที่เพียงพอในระยะเวลาที่กำหนดจากเครื่องตรวจจับขนาดเล็กที่เหมาะสม “การวิจัยของเราสรุปได้ว่ามิวออนไม่ใช่แนวทางปฏิบัติสำหรับการจัดหาแบบสุ่มในระบบจริง” เขากล่าว
ทานากะรับทราบว่าอัตราการตรวจจับมิวออนมีขีดจำกัดในเทคโนโลยี แต่ยืนยันว่าอัตรานั้นเพียงพอสำหรับการสื่อสารไร้สายในระยะทางไม่เกิน 10 เมตร ในการสาธิตของเขา เขาใช้ตัวตรวจจับที่ค่อนข้างใหญ่ ซึ่งแต่ละตัววัดได้ 1 ม. 2เพื่อเพิ่มอัตราบิตให้สูงสุด อย่างไรก็ตาม
ทานากะคิดว่าเขาสามารถลดขนาดเครื่องตรวจจับให้เหลือหนึ่งในห้าของขนาดปัจจุบันได้โดยเพิ่มอัตราการสร้างคีย์ขึ้นถึงห้าเท่า ต้องใช้เวลานานแค่ไหนในการทำให้เทคโนโลยีสมบูรณ์แบบ เขากล่าวว่าเขาควรจะมีต้นแบบที่ใช้งานได้จริงภายในห้าปี เขาตั้งข้อสังเกตว่าจุดอ่อนที่อาจเกิดขึ้นอย่างหนึ่งในโครงการคือความเป็นไปได้ที่ผู้ดักฟังสามารถวางตำแหน่งเครื่องตรวจจับที่สามระหว่างอุปกรณ์
Credit : เว็บสล็อตแท้
